Ach ta wiosna

Postanowiłam pokazać Wam trochę wiosennych widoków. W końcu teraz robi się coraz bardziej kolorowo i cieplutko a przyroda rozwija się z dnia na dzień. Do tego jeszcze zapach kwiatów, koszonej trawy i śpiew ptaków, który z każdej strony dochodzi. Człowiek inaczej się czuje i jakoś pozytywniej myśli :)

Spokojność 

Zbudzić się, zerwać, uchylić firanek, 
Wyjrzeć w kwietniowy, błękitny poranek, 
Gdzie tylko wierzby kwitnące się złocą
I tylko brzozy białym pniem migocą - 
A na toń niebios, wiosenną i bladą,
Fioletową sieć gałązek kładą ...

Obejść kasztany, których pąki, lśniące
Nowymi soki, łowią chciwie słońce
I główki śmiało w przestrzeń prą błękitną,
Czując, że jutro w śnieżną kiść zakwitną ...

Chodzić po słońcu - powoli - jak we śnie,
Wokoło sadu, gdzie kwitną czereśnie,
U węgła domu przystanąć - posłuchać,
Bo już gołębie zaczynają gruchać
I wilga gwiżdże w południe nad sadem,
Gdy owad w trawie goni się z owadem.
A w wieczór, kiedy gwiazdy wyjdą z toni 
Błękitnej, słowik pieśń swą ślubną dzwoni,
Dziwiąc się wielkiej księżycowej łodzi,
Co z białym żaglem na Ocean wschodzi.

Słuchać tej pieśni, która pierś rozpiera
Ogromnej ziemi i w niebie zamiera, 
Ginąć w tej woni sadów i błękicie.
Pić to wokoło budzące się życie
I czuć z wszechświatem, nie pragnąc dla siebie
Serca na ziemi ni gwiazdy na niebie
Nic nie zamarzyć, nie kochać, nie żądać. 

W przeszłość się tęsknym okiem nie oglądać 
Ani nie czekać, czy z tą nową wiosną
Z mogił zaklęslych niezabudki wzrosną ...
I wierzyć tylko, że gdy płomyk zgaśnie,
Serce na wieczność - jak na zimę - zaśnie

          Konstanty Maria Górski

To było tak

To było tak: w ciemności nocy
Z gałązki wylazł żywy pączek.
Rozklejał się, ptakami kwiląc;
O świcie - westchnął. To był początek.

Godzinę blisko się dokwiecał,
Leniwie drzemiąc w ciepłej wiośnie.
Ciągnęły go z lepkiego gniazdka
Kwieciste ptaki coraz głośniej.

Godzinę blisko się upierzał,
Barw upatrując po ogrodzie.
Wyciągał go z zawięzi miękkiej
Skrzydlaty wietrzyk coraz słodziej.

O, patrz, jak biją się o ciebie,
Złączone w jeden zgiełk pstrokaty:
Ptaki świergotem coraz tkliwszym,
Coraz żarliwszą wonią kwiaty!

Bezimiennego cię rozdwaja
W dwa cudy jedna twórcza siła,
I drży pod tobą niespokojna
Gałązka, która cię powiła.

Więc kto? więc jak? Zawiało chłodem.
Czy ptak? czy kwiat? I gwar zamiera,
I rozpaczliwy strach istnienia,
W struchlałym sercu świata wzbiera.

Wtedy zerwałem go z gałęzi,
Jak pierworodny owoc z drzewa:
I bardzo słodką wonią dyszy,
I bardzo smutne wiersze śpiewa.

     Julian Tuwim

Wiosna

Wiosna,

Kiedy jej dotykam,

Jest wilgotna

I ciepła

I drżąca,

Jak pisklę.

Słońce delikatnie głaszcze ziemię,

Bazie,

Maleńkie kurczątka

I mnie.

     

    Ewa Zawistowska

Przyszła pora na kolorowe i pachnące kwiaty. Szkoda, że nie  da się przekazać Wam ich zapachu ;)

 Żonkil

 

Stokrotka

Tulipany

Pierwiosnek

 Fiołek leśny

Przetacznik ożankowy 

Bluszczyk kurdybanek

Kwitnąca jabłoń

Kwiat magnolii

Nasza czarna jaskółeczka 

Nasza czarna jaskółeczka
Przyleciała do gniazdeczka
Przez daleki kraj,

Bo w tym gniazdku się rodziła,
Bo tu jest jej strzecha miła,
Bo tu jest jej raj!

A ty, czarna jaskółeczko,
Nosisz piórka na gniazdeczko,
Ścielesz dziatkom je!

Ścielże sobie, ściel, niebogo,
Chłopcy pójdą swoją drogą,
Nie ruszą go, nie!

     Maria Konopnicka 

 

Wiosna

Wiosna - cieplejszy wieje wiatr,
Wiosna - znów nam ubyło lat,
Wiosna, wiosna w koło, rozkwitły bzy.
Śpiewa skowronek nad nami,
Drzewa strzeliły pąkami,
Wszystko kwitnie w koło, i ja, i Ty.
Ktoś na niebie owce wypasa, hej
Popatrz zakwitł już Twój parasol, hej
Nawet w bramie pan Walenty stróż,
puszcza wiosną pierwsze pędy , już.
Portret dziadzia rankiem wyszedł z ram,
I na spacer poszedł sobie sam.
Nie przeszkadza tytuł, wiek i płeć,
By zielono wiosną w głowie mieć.
Wiosna - cieplejszy wieje wiatr,
Wiosna - znów nam ubyło lat,
Wiosna, wiosna w koło, rozkwitły bzy.
Śpiewa skowronek nad nami,
Drzewa strzeliły pąkami,
Wszystko kwitnie w koło, i ja, i Ty
Ktoś na niebie owce wypasa, hej
Popatrz zakwitł już Twój parasol, hej
Nawet w bramie pan Walenty stróż,
puszcza wiosną pierwsze pędy , już...
Portret dziadzia... rankiem wyszedł z ram,
I na spacer poszedł sobie sam.
Nie przeszkadza tytuł, wiek i płeć,
By zielono wiosną w głowie mieć.
Wiosna wiosna wiosna wiosna 

     Skaldowie


 


 

Nawet Lisek, który odwiedza nas kilka razy dziennie załapał się na fotografię.
 
Twój wiosenny portret

Chciałbym Cię narysować

Wiosny delikatną kreską

By zbiegły się wszystkie fiołki

Nad zbudzoną z zimy rzeką

Chciałbym by twe włosy

Były jak warkocze leszczynowe

A usta twe szalone

W kolorze pierwszych poziomek

Chciałbym by twe oczy

W majową mgłę były oprawione

Żebyś cała się śmiała

Jak wiosenny dzwonek

Chciałbym — lecz słów brakuje

I wszystkie się plączą

Chciałbym — lecz nie zdążyłem

Dzień znów schodzi się z nocą

     Adam Ziemianin

                            

Na koniec zachód słoneczka. Mam nadzieję, że poczuliście wiosnę i miło spędziliście czas tutaj.